Zavičajni muzej u Teplicama, Beli Anđeo Info
Da li znate gde jse nalazi manastir u Teplicama, i da je tu sahranjena kraljica Judita?
Jedini periodični izveštaj o osnivanju manastira u Teplicama nije tačno datiran, znamo samo da je osnivanje bilo između 1152/3-1167 i da je manastir osnovan kao podružnica benediktinskog manastira u Sv. Đorđa u Praškom zamku. Prema hroničaru Vincentiju, njen osnivač je bila druga žena češkog kralja Vladislava I. Judite, koja je došla iz Tiringije i sagradila kameni most preko Vltave u Pragu.
Godine 1951. u maloj pukotini na fasadi istočnog krila tepličkog zamka pojavila se romanička zidana ploča, a dve godine kasnije ispod nivoa dvorišta šatoa otkriveni su fragmenti romaničke crkve. Tokom arheoloških istraživanja bazilike 1954-57. godine, u severnoj kapeli otkriven je ženski grob. Antropološka istraživanja lobanje iz ovog groba izvršio je 2002. godine vodeći češki antropolog prof. Emanuel Vlček, koji je, nakon što je uporedio njene genetske karakteristike i osobine sa lobanjom Juditinog sina Premisla Otakara I, pripisao je kraljici Juditi. Prema izveštaju, reč je o veoma staroj ženi, ali u dobrom fizičkom stanju.
Manastir je osnovan na vrelu (današnje Pravridlo), gde je već postojalo starije naselje sa crkvom Sv. Jovan Krstitelj. Sama manastirska bazilika bila je posvećena Bogorodici. Manastiru je poklonjeno oko 29 okolnih sela. Prema istoriji umetnosti, izgradnja manastirske bazilike završena je oko 1200. godine, a zgrada istočnog i zapadnog krila tridesetak godina kasnije. Krajem 13. veka naselje kod manastira postaje trgovište. 1373. su u tapiju cara Karla IV. Teplice je prvo nazvano kao grad (oppidum). Na prelazu iz 14. u 15. vek, manastir je skupo obnovljen u gotičkom stilu. Najznačajniji trag ove rekonstrukcije su arheološki ostaci klaustra (poprečni hodnici).
Godine 1421. manastir su zauzeli Husiti, ali zbog „ljubaznog prijema“ (kako piše Vavrinec z Brezova u svojoj hronici) nije spaljen. Time je postao jedan od retkih manastira koji je preživeo husitsku pljačku. Pet godina kasnije, u vezi sa bitkom kod Usti nad Labemom „Na Behanani“ 1426. godine, došlo je do daljeg pljačkanja (ovog puta od strane krstaških trupa) i manastir je ušao u najteži period svog postojanja. Odbrana i snabdevanje su propali, tako da monahinje ubrzo nisu imale nikakvih sredstava. Igumanija manastira Teplice je poslednji put obavljala svoje službene dužnosti 1435. godine, ali je celo imanje zapravo držao husitski guverner, poslednje tepličke monahinje su konačno preživele u manastiru Sv. Đorđa u Praškom zamku.
Po odlasku monahinja, bivši vlasnici preuzimaju vlasništvo nad nekadašnjim manastirskim zgradama, koje su postepeno pregrađivane u svetovni konak. Česte promene vlasnika su nastavljene sve do 1543. godine, kada je počeo da se gradi takozvani „Novi zamak”. Posle 1549. godine manastirska bazilika je srušena, a od ovako dobijenog građevinskog materijala kasnije je podignuta kasterska crkva. Glavna zgrada je završena u renesansnom stilu, a ostaci manastira (tzv. „Stari zamak“) su značajno obnovljeni. U blizini dvorca stvorena je ekonomska i ukrasna bašta koja je obuhvatala bare i „lusthaus“ (Kolostujeve kule). Teplice je 1634. godine konfiskovao car, koji je ceo posed poklonio za terensku službu feldmaršalu Janu Aldringenu. Potomci njegovih naslednika, Kleri-Aldring, ostali su vlasnici dvorca do 1945. godine. Od 1947. godine u zgradama zamka je sedište Zavičajnog muzeja u Teplicama. 2008. godine u prvobitnim manastirskim zdanjima otvorena je izložba Tragovima porušenog manastira u Teplicama
-%20spomenici%20i%20istorija){kind=link}